چگونه «محبت مان به امام زمان (عج)» را افزایش دهیم؟
خواندن داستان ها و جزئیات زندگی ائمه (ع)، محبت ما به آنها را افزایش می دهد. اما از امام زمان (عج) که همیشه غائب بوده اند، مطالب زیادی نقل نشده. در عوض، باید از قدرت «تفکر» بیشتر استفاده کنیم! مثلاً بیایید کمی در مورد میزان علاقۀ امام زمان (عج) به خودمان «فکر» کنیم. چرا حضرت پروندۀ ما را به صورت هفتگی مرور می‌کنند؟ از سرِ کنجکاوی؟ یا از سرِ علاقه، و مانند پدر و مادر مهربانی که وضعیت تحصیلی فرزندش برایش مهم است؟ از کنار این موضوع به سادگی عبور نکنیم، در موردش تأمل کنیم. این تفکر اگر برایش وقت بگذاریم ما را متحول میکند و علاقۀ ما به آن حضرت را افزایش می‌دهد.
مقام معظم رهبری :
در خصوصیات امیر المؤمنین (ع) آنهایی که چشمگیرتر است، در درجه اول عدالت آن بزرگوار است؛ آن عدالت بی اغماض و گسترده و بدون هیچ ملاحظه؛ این عدالت عجیب و غریب که انسان واقعاً از شنیدن موارد این عدالت حیرت میکند.
رهبر انقلاب: امیرالمؤمنین نام مردم را میآورد، اما به معنای حقیقی کلمه طرفدار مردم و ضعفا بود. توجه به ضعفا، قدرت و قاطعیت در مقابل زورگویان و ناحقطلبان و بهرهمندی کم از منابع اموال عمومی، خصوصیات دیگر امیرالمؤمنین است.
فاطمه (س) مشتی خرمای خوشبو که از حوریان بهشتی گرفته است را به سلمان می‌دهد و می‌گوید: « این خرمای بهشتی از درختی است که برای یکی از دعاهای من آفریده شده. آن دعا را از پدرم آموختم. بر خواندن آن مداومت کن که برای رفع تب و دوری از غضب خدا به کار می‌رود. آن دعا این است: « بسم الله النور بسم الله نور النور بسم الله نور علی نور ...»
یا « ابالحسن! »...
علی (ع) برمی‌گردد تا ببیند فاطمه (س) چرا صدایش کرده است. آداب زندگی را از پدر آموخته و می‌داند اگر بنا باشد بقیه به همسرش احترام بگذارند خودش باید آغازگر آن باشد. همیشه علی (ع) را به رسم عرب، برای احترام با کنیه‌اش صدا می‌زند.
فاطمه (س) به سختی چشمانش را باز میکند. درد سراسر بدنش را گرفته. خانه هنوز پر از دود است و فضه با چشمان گریان بالای سرش نشسته است. قبل از اینکه سراغی از حسن (ع) و حسین (ع) بگیرد، حتی قبل از اینکه برای محسن سوگواری کند؛ نام امامش را صدا می‌زند. سراغ از علی (ع) مظلوم می‌گیرد و وقتی و وقتی خبردار می‌شود که او را به مسجد برده اند، تمامی درد و رنج‌هایش را از یاد می‌برد و بی درنگ به سمت مسجد می‌رود، تهدید فاطمه (س) در مسجد، جان علی (ع) را نجات می‌دهد. جان امام زمانش را.
